Marko Valerije Korv (lat. Marcus Valerius Corvus, 371. pre Hrista —oko 270. pre Hrista) je bio rimski vojskovođa. Bio je šest puta rimski konzul ( 348, 346, 343, 335, 300 i 299. pre Hrista ) i dva puta diktator. Prema legendi za vreme megdana sa divovskim Galom gavran mu je sletio na šlem i pomogao da pobedi Gala. Tokom različitih pohoda pobedio je Gale, Samnite, Etrurce, Volščane i Marse. Njegova najznačajnija pobeda bila je pobeda nad Samnitima 343. pre Hrista na planini Gaur.
Legendarna priča o gavranu[]
Tokom 349. pre Hrista bio je vojni tribun u vojsci konzula Lucija Furija Kamila za vreme pohoda protiv Gala.[1] Jedan Gal džinovskoga rasta izazivao je Rimljane na megdan.[2] Marko Valerije Korv je izašao na megdan Galu. Prema legendi tokom njihovoga dvoboja gavran je sletio Marku Valeriju na šlem i ometao je Gala kljunom, pa je Marko Valerije uspeo da ubije Gala.[3] Njegova pobeda osokolila je rimsku vojsku, koja je nakon toga pobedila Gale.[4] Gali su pobegli nakon bitke na teritoriju Volska i Falerna, a nakon toga u Apuliju.
Veoma mlad postaje konzul[]
Zbog pobede uz pomoć gavrana dobio je nadimak Korv (gavran). Konzul Lucije Furije Kamil ga je pohvalio i nagradio sa deset volova i zlatnim vencem.[5] Marko Valerije Korv je zbog zasluga u ratu sa Galima izabran za konzula 348. pre Hrista u dobi od samo 23 godine.[6] Zajedno sa njim te godine konzul je bio Marko Popilije Lenat. Te godine uglavnom se održavao mir, a u Rimu je bio sklopljen savez sa Kartaginom.
Tokom 346. pre Hrista imenovan je za konzula po drugi put zajedno sa Gajom Petelijem Libonom.[7] Pošto su Antijati podsticali Volske na rat poveo je rat protiv Volska.[8] Pobedio ih je, pa su se oni sklonili u Satrikum. Nakon toga zauzeo je Satrikum i razorio ga i zapalio. Zarobljenih 4.000 neprijatelja prodao je u roblje i tim novcem napunio državnu kasu.[9]
Bitka na planini Gaur 343. pre Hrista[]
Tokom 343. pre Hrista izabran je za konzula po treći put zajedno sa Aulom Kornelijem Kosom Arvinom.[10] Iako je bio mlad već je smatran jednim od najsposobnijih vojskovođa, pa mu je poveren rat sa Samnitima. Bio je veoma blizak sa svojim vojnicima.[11] Delio je sa njima i dužnosti, a uljudno je primao i pobede i poraze. Bio je posebno popularan među vojnicima, tako da je imao veliki uticaj na njih, pa je mogao da ih nadahne za pobedu.[12] Te godine počeo je Prvi samnitski rat. Rimljani su se umešali u sukob između Samnita i Kampanaca. Marko Valerije Korv je vodio vojsku na Kampaniju i ulogorio se na planini Gaur iznad Kume.[13] U bici kod planine Gaur Korv je najpre pokušao sa konjicom, ali zbog uskoga prostora konjica nije mogla da manevriše.[14] Nakon toga naredio je pešadiji da krene u napad, a sam je dao primer krenuvši prvi ispred reda pešadije.[15] Uporna borba dve strane trajala je dosta dugo, ali na kraju su Samniti prvi popustili i dali se u beg.[16]
Bitka kod Suesule[]
Druga konzulska vojska upala je u samnitsku zamku, ali ipak su uspeli da pobede Samnite. Samnitska vojska je nakon bitke sa Korvom pozvala svu samnitsku omladinu pod oružje i krenuli su ponovo na rimsku vojsku.[17] Rimljani su se pod zapovedništvom Marka Valerija Korva sklonili u logor na veoma uskom prostoru. Vojska je tražila da se odmah napadne, ali samnitske vojskovođe su odložile napad. Kako su imali problema sa snabdevanjem ogromne vojske poslali su mnogo vojske da sakuplja žito. Marko Valerije Korv je odmah iskoristio priliku i napao je i zauzeo poluprazan neprijateljski logor.[18] Sa ostalom vojskom je nakon toga porazio i ostale Samnite, koji su bili rasuti po poljima. Oba konzula su zbog zasluga u ratu sa Samnitima trijumfalno ušla u Rim.
Okončava vojnu pobunu[]
Tokom 342. pre Hrista izabran je za diktatora da bi smirio vojnu pobunu.[19] Pobunile su se rimske legije, koje su bile raspoređene u Kapui i Kampaniji. Krenuli su na Rim i ulogorili su se na osam milja od Rima. Tu su se sreli sa Markom Valerijem Korvom, koji je sa vojskom krenuo na njih.[20] Korv je pre upotrebe sile krenuo da pregovara sa pobunjenom vojskom. Pošto mu je vojska verovala i znala je da je blag pristali su da se potčine ako im se garantuje amnestija.[21] Marko Valerije Korv je nagovorio Senat da se pobunjenoj vojsci dade amnestija i na taj način pobuna se okončala.[22]
Osvajanje Kalesa[]
Po četvrti put je izabran za konzula 335. pre Hrista zajedno sa Markom Atilijem Regulom Kalenom.[23] U to vreme Sidicini su se udružili sa Auzonima. Senat je smatrao da taj rat treba poveriti pouzdanom vojskovođi poput Korva, pa je bez bacanja kocke njemu dano da ratuje sa Sidicinima i Auzonima.[24] Nakon pobede nad neprijateljem na otvorenom polju glavni zadatak bilo je osvajanje auzonskoga grada Kalesa. Nakon zauzimalja Kalesa Rimljani su u Kalesu osnovali svoju koloniju od 2.500 ljudi.[25] Korv je proslavio trijumf. Nakon toga sa izuzetkom 332. i 320. pre Hrista kada je bio intereks dugo nema nikakvih informaciaj o Korvu.
Rat sa Etrurcima i Marsima[]
Imenovan je 301. pre Hrista za diktatora.[26] U to doba Etrurija se pobunila, a pobunili su se i Marsi, jedno od najratobornijih susednih naroda. Pobedio je Marse već u prvoj bici.[27] Marsima je oduzeo deo teritorije, a nakon toga je sa njima obnovio savez. Nakon okončanja rata sa Marsima čekao ga je rat sa Etrurcima. Pre toga morao je u Rim da obavi auspicije. Za to vreme poražen je njegov komandant konjice. Dolaskom Korva situacija se promenila i Rimljani su pobedili Etrurce u velikoj bici.[28] Korv je zbog pobede nad Etrurcima dobio još jedan trijumf.
Ponovo je izabran za konzula po peti put 300. pre Hrista zajedno sa Kvintom Apulejem Pansom.[29] Tokom toga konzulata vladao je mir i sa Etrurcima i sa Samnitima. Narodni tribuni Kvint i Gnej Ogulnije tražili su da plebejci mogu da postanu najviši sveštenici ili auguri.[30] Nakon izglasavanja toga Ogulnijevoga zakona biralo se osam pontifika i devet augura.[31] Osim toga Korv je predložio i zakon o prizivu na narod.[32] Bilo je zabranjeno da se pogubi ili pretuče batinama onaj ko bi se pozvao na narod.
Poslednji konzulat[]
Tokom 299. pre Hrista konzul Tit Manlije Torkvat je preminuo nekoliko dana nakon pada sa konja.[33] Bio mu je poveren rat sa Etrurcima. Marko Valerije Korv je izabran kao konzul umesto Tita Manlija.[34]. Korv im je pustošio polja i palio kuće, ali Etrurci se nisu usuđivali da izađu iz svojih utvrđenja.[35] Posle toga Marko Valerije Korv se povukao iz javnoga života. Živeo je još 30 godina i ukupno je doživeo oko sto godina.
Literatura[]
Reference[]
- ↑ Livije 7.26
- ↑ Livije 7.26
- ↑ Livije 7.26
- ↑ Livije 7.26
- ↑ Livije 7.26
- ↑ Livije 7.26
- ↑ Livije 7.27
- ↑ Livije 7.27
- ↑ Livije 7.27
- ↑ Livije 7.28
- ↑ Livije 7.33
- ↑ Livije 7.33
- ↑ Livije 7.32
- ↑ Livije 7.33
- ↑ Livije 7.33
- ↑ Livije 7.33
- ↑ Livije 7.37
- ↑ Livije 7.37
- ↑ Livije 7.39
- ↑ Livije 7.39
- ↑ Livije 7.40
- ↑ Livije 7.41
- ↑ Livije 8.16
- ↑ Livije 8.16
- ↑ Livije 8.16
- ↑ Livije 10.3
- ↑ Livije 10.3
- ↑ Livije 10.5
- ↑ Livije 10.6
- ↑ Livije 10.6
- ↑ Livije 10.9
- ↑ Livije 10.9
- ↑ Livije 10.11
- ↑ Livije 10.11
- ↑ Livije 10.11
Napomena:
Ovaj članak može da se prenese ili preradi samo ako se označi da je prenešen ili prerađen sa Istorijske enciklopedije i da je autor Verlor.
Članak je prebačen na
[Srpsku enciklopediju]